Enerverend

De detailfoto’s van de olievlekken hebben de vloerenlegger overtuigd om maandag direct terug te komen. Nadat de bouwvakkers ’s middags vertrokken zijn, is hij weer opnieuw aan de slag gegaan. De vlekken zijn nagenoeg foetsie, dus da’s weer geregeld. Hij heeft bovendien aangeboden om later nog een keer terug te komen voor de finishing touch.

Volgende hobbel heeft zich echter alweer aangediend: de plinten. Omdat het de vloerenlegger niet is gelukt om binnen de 12mm aan de randen te blijven, moeten er plinten in die breder zijn. Ze zijn er in 15mm, maar om een of andere reden kan SuperMario daar niet (meteen) aankomen. Dus heeft hij 18mm plinten geregeld. Maar die zijn best dik. Te dik iig voor de neuten (onderste stukje bij de deurkozijnen), dus die gaat hij opdikken. Maar ja, volgens mij krijg je dat nooit strak, zo’n blokje hout op nog een stripje hout. En de plinten zijn ook wel erg dik.

Manlief probeerde vanochtend nog met SuperMario te overleggen, maar dat lukte niet echt. De plinten zijn nu allemaal op maat gemaakt zijn en liggen klaar voor bevestiging, dus kunnen we ’t eindresultaat goed inschatten. En dat staat ons zo niet aan dat we nu zelf plinten hebben besteld. Die kunnen we morgen ophalen. Nu maar afwachten hoe SuperMario ’t op gaat vatten, want hij mag ze plaatsen. ’t Wordt morgen een enerverende dag.

Wel bijzonder dat de laatste details zo afgeraffeld lijken te worden. ’t Maakt echt nogal uit, 12mm of 18mm plint. De architraafjes rond de deur worden bijvoorbeeld veel ieler door de dikke plint.

Vandaag zijn ook de inbouwkasten voor de slaapkamer gearriveerd en gemonteerd. ’t Is alleen te laat om er nog een mooi fotootje van te schieten. Oja: ik heb de ruimte in het CV-hok nog ‘ns opgemeten en ’t lijkt erop dat mijn stofzuiger er met redelijk gemak langs kan. Dus daar lijk ik me sappel te hebben gemaakt om (bijna) niets.

 

Update:

Foto’s bij ochtendzonnetje zijn beter. De schuifwand verbergt een zee van opbergruimte. Achter de deur zit een ondiepe kast, en ernaast een klein badkamermeubeltje. Daarvan mist nog een deurtje, dat komen ze binnenkort brengen. Het waskommetje erop staat nog los. Die hebben we zelf aangeschaft want de waskommen die de kastleverancier kon leveren stonden ons niet aan. Er moet nog een kraan (en sifon) uitgezocht worden. Dat gaat voor ons waarschijnlijk een klusmomentje worden.

Olievlekken

De vloer ligt erin, maar niet superstrak qua olie. Kennelijk is ’t vrijdag wat afgeraffeld. De trappen en de vloer zijn in de olie gezet, maar vooral de vloer is slordig gedaan. Langs de randjes liggen er dikke plekken uitgedroogde olie. Erg jammer. Ik heb de indruk dat de vloerenbaas zelf graag mooie dingen maakt, maar dat zijn personeel ’t allemaal worst zal wezen en weinig begrip- en liefdevol met de materialen omgaat. Morgen maar bellen wat daaraan gedaan kan worden. Voor de rest: zo’n vloer en beklede trap geeft wel leven aan de ruimte!

 

Verbannen

De vloerenboer is klaar: er ligt parket en de trappen zijn bekleed. En hij heeft ons ook meteen een 24-uurs ban voor onze woning gegeven. De olie waarmee de traptreden zijn ingewreven moet eerst intrekken. Ik heb dus alleen een fototje van een paar traptreden van de onderste trap.

 

Thuiswerken

Voor mijn studie moet ik artikelen schrijven; en omdat er boelveel studenten op ons lab rondlopen dacht ik lekker rustig thuis te gaan werken. Kon ik meteen de terrasmeubel-in-elkaar-zetters binnen laten en een potentiele koper van ons huis rondleiden. Wel, dat heb ik geweten… Die terrasmeubelmensen wilden direct rechtsomkeert maken toen ze ons trappenhuis zagen; ‘Nee, dat gaat niet passen mevrouw!’. Dus met wat soebatten bij die mensen en bij Jeff zijn uiteindelijk de meubels omhoog gehesen met touw en blok. Dat was reuze spannend voor de meubelmensen, want die hadden dat nog noooit eerder gedaan. Ze waren er dus ook niet bijster handig in, maar met hulp van Jeff kwam alles boven. Om daar te ontdekken dat de hoekbank verkeerd om in elkaar gezet was. Dus de hoekbank kon weer naar beneden. De eettafel en kussens zijn wel geleverd. Waarom de bank nu niet door ’t trappenhuis kon was me niet helemaal duidelijk. LxBxH van het grootste bankdeel was 220x80x40, dus volgens mij moet dat makkelijk kunnen. Maar misschien moet je Amsterdammer zijn om overweg te kunnen met trappenhuizen en touw en blok.

Jeff was ondertussen druk met het plaatsen van de voordeur en was gelukkig meer succesvol. De electricien plaatste meteen de electrische sluitkom, waarna hij de zonwering in de lichtstraat aan de praat heeft gekregen (moet het zelf nog testen). SuperMario heeft wat in de douche gerommeld en heeft de CV, een expansievat en de keukenverwarmingsunit opgehangen. Hoe je ’t ook wendt of keert, die wasmachine komt toch wel wat veel naar voren.

Uiteindelijk heb ik denk ik 3 uur effectief thuis gewerkt…

Bijna af

De keuken zit erin! Nouja, bijna dan. De verkeerde gootsteen is geleverd, de greepjes van de gootsteenkastjes zijn nog niet gemonteerd en hier en daar moet nog gekit worden, maar verder istie af. De schilder is ook naarstig bezig geweest en heeft ’t ook bijna af. Morgen komt de voordeur, en wordt de CV en de laatste verwarmingsunit geinstalleerd. Jeff gaat daarna zuigen, zodat maandag de parketboer er eindelijk in gaat. Dat laatste ging bijna weer mis: de parketboer weigert kennelijk te overleggen met aannemers, en dus kreeg hij geen fiat over dat hij erin kon. En aangezien de aannemer wil weten wanneer hij moet stofzuigen, gebeurde er niet zoveel qua planning.

Wanneer dat allemaal gebeurd is, is het belangrijkste dat de plinten geplaatst en geschilderd worden. Oja, en dat de douche gekit wordt. Maar dan kunnen we volgens mij toch echt verhuizen! Mijn voorzichtige inschatting is dat we zaterdag 16 juni kunnen (beginnen met) verhuizen.

De schilder, die nu ruim een week in zijn uppie moest schilderen van zijn baas, riep gisteren tegen de keukeninstallateurs: “Nee, niet daar, daar moet ik nog schilderen, enneuh, daar ook, dus daar geen spullen neerzetten!” Waarop het droge antwoord volgde: “Zeg, kun jij niet ergens buiten gaan schilderen ofzo?” Die werklui onderling zijn niet altijd even lief tegen elkaar.

Daktuin

Een opa van mij heeft altijd een grote moestuin gehad; op enkele honderden vierkante meters verbouwde hij veel meer groente dan hij en zijn vrouw op konden. Sla, sperciebonen, bieten, wortelen, vanalles kwam er van het land. En dat belandde voor een groot deel in de vriezers van zijn kinderen. Kennelijk is er een ‘groene vingers-gen’, want ik kan het niet laten om ook mijn geluk te beproeven met groenten kweken.

De tomatenplantjes staan welig te tieren in de erker en mogen nu onderhand echt wel naar buiten. Vandaag hebben we de benodigdheden ingeslagen voor een heuse poging ‘square foot gardening’. Of liever: tuinieren op een dikke meter bij een dikke meter. Een paar plankjes, stuk doek erin, aarde erin, plantjes erin en we zien wel wat het wordt. Ben benieuwd.

Dat betekende vooral 400 liter tuingrond naar boven sjouwen. Dan zijn 4 trappen best veel op een hete dag. Daarnaast zijn er ook een stuk of wat bloembakken aangeschaft, en wat bamboe. Ze komen naast het hek met de buren; als ze aanslaan kan de haag wel 2 meter hoog worden.

Een motor heeft toch wat beperkingen; gelukkig wonen er nog grefo’s-met-koters en bijbehorende grefobak in Amsterdam. Die konden we lenen om alle spullen mee te vervoeren. En omdat we ‘m toch hadden zijn we meteen langs de Ikea (jaja) gereden voor de uitbreiding van de boekenkast. De Wernicke-boekenkast moet definitief nog jaaaren wachten.

Murphy

Vanochtend stonden een paar schilders op de stoep, en een half uur later ook een paar vloerenleggers. Dat gaat niet samen, dus de vloerenleggers zijn weer vertrokken. Zelfs als je je best doet om mensen met elkaar te laten overleggen (‘vloerenlegger, hier is het mailadres van de aannemer, sluit met hem de planning kort’ en ‘aannemer, hier is het adres van de vloerenlegger, als ’t uitloopt, overleg dan met hem’), gaat het toch mis. ’t Is vast murphy’s law, maar leuk is anders. Nu komt de vloer dus in de week van 4 juni. Als de aannemer dan nog niet klaar is, dan weet ik ’t ook niet meer.

Klussen II

Internet doet het al weer een paar dagen, maar ik kom niet echt toe aan het posten van de laatste fotootjes. Donderdag hadden we een vriendin langs; die heeft geholpen met het schrobben van het dakterras. Vrijdag moesten we elders BBQen (heel vervelend 😉 ). Zaterdag hebben we ’t grootste deel van het dakterras in de olie gezet. Zondag hadden we opnieuw een gast over de vloer. En ergens tussendoor moesten de trappen schoongemaakt worden (laatste restjes tapijt eraf en heul veul krammetjes eruit), want morgen komen de vloerenleggers. De afgelopen week is de tegelvloer in de keuken gelegd en zijn diverse muren en deurposten geschilderd. Van dat laatste valt lastig een foto te maken; ter info: de keukentegels zijn 60 bij 60cm.

Internet

Tsss… Harm heeft een kabeltje teveel weggehaald. Nu zitten we op 2-hoog zonder internet! Dat was gisteravond niet zo erg, want het was ‘Open huis avond’ en hebben best wat kijkers langs gehad. Maar wanneer hij ’t vandaag niet weet te fixen, dan zitten we de hele hemelvaart zonder internet! Onee, stel je voor… dan moeten we helemaal iets anders om te doen bedenken!

Improvisatie

Even pronken met het dakterras. Volgens de KNMI is het maar 12 graden, maar in de zon is het gruwelijk lekker! Vrijdagavond kregen we een telefoontje of we vandaag gastadres konden zijn. Dat houdt in dat je na de kerkdienst gasten ontvangt die bijvoorbeeld nog even willen doorpraten over de preek. Of in ons geval: bekijken hoe ’t ervoor staat met de verbouwing. Ondanks stof en het ontbreken van tuinmeubels is de eerste lunch op het dak geserveerd. Met stapels tegels als zitplek.